Veiligheid staat voorop!

Dat is de slogan die ons regelmatig om de oren vliegt.

Na twee weken random klusjes doen op en rondom de basis (als we refereren aan 'de basis' dan houdt dit de locatie in waar ons verblijf staat en vanuit waar de verhuur gedaan word), mochten we gelukkig aan leukere klussen beginnen. Als eerste wilden onze bazen een hindernisbaan hebben. Dit hadden ze al globaal op papier, wij moesten het alleen nog verwezenlijken. Lees: balansoefeningen, hangen, kruipen en klimmen. Á la Fred Flinstone. We hadden op zich aardig de vrije hand hierin, ookal moesten er her en der weer onderdelen overnieuw. Want veiligheid staat voorop.  Dus toch dieper de grond in, ondanks eerdere orders. Toch lager. Toch makkelijker. Altijd prettig, communicatie achteraf, als het er al staat enzo... Maar ach, inmiddels is de baan sinds gisteren af. Mits heel wat aanpassingen, toch best trots op ons presteren. Er zit immers bloed, zweet en heel veel deet in.

Een greep uit de onderdelen van het parcours:

Tussendoor gelukkig ietwat meer duidelijkheid gekregen over de programma's. Het wordt er ook niet makkelijker op gemaakt als elk programma de woorden viking of wildernis in de naam heeft staan, hou ze dan maar eens uit mekaar. 

Er wordt gezegd dat we toevoegingen mogen doen aan de programma's, maar in de praktijk blijkt dit vaker niet dan wel waar. Wat wel nieuw is en door onze hand is een touwbrug over een beekje. Ze wilden een leuke manier voor kinderen om de oversteek te kunnen maken. We hadden mooie ideeën, die door gebrek aan materiaal niet helemaal waargemaakt konden worden, maar uiteindelijk hangt er een touwbrug waar je overheen kan...en morgen blijkt of ze hier natte voeten aan overhouden. Beetje jammer dat we deze opdracht vrijdag kregen, het (karige) materiaal een dag later en diezelfde dag de mededeling dat we vast nog tijd over zouden houden in de middag voor onszelf. En ondertussen moesten we eigenlijk dat weekend al op 4 andere plekken tegelijkertijd zijn. Maar, veiligheid staat voorop.... Hoe? Hoe dan. Het enige wat we hadden was rafeltouw en een te korte en een te lange ratelband. Uiteindelijk hebben we het vandaag (maandag dus) pas afgekregen en als je kijkt naar waar we het mee moesten doen kunnen we nog best tevreden zijn. Maar er vierkant achter staan kunnen we niet.

Vandaag zijn de eerste verzorgde weekprogramma's voor kinderen van start gegaan. Vooralsnog weten we pas (in grote lijnen) van hooguit de helft van alle programma's wat ze inhouden. Meerdere tevergeefse pogingen, word je op den duur ook moedeloos van. Deels zullen we ons er doorheen moeten bluffen en deels zullen onze bazen zich hopelijk nog tegen gaan komen. Want dit kan toch niet goed gaan. Nou we het over bluffen hebben; zo is Inge ook al een keer op pad gestuurd om kanoërs af te zetten in een bepaald dorp. Waar? Geen idee. Aan GPS heb je ook niks want je kreeg geen eindpunt, zoek het zelf maar uit. En het erge is nog, ze zijn zich er niet van bewust dat ze dingen zo aanpakken, pas nadat het te laat is. En dan is het pech. Het is gewoon goed gekomen, maar puur omdat je je zelfverzekerd voordoet en niet laat merken dat je eigenlijk niet weet wat je doet. Wij zijn het aanspreekpunt, wij schamen ons stiekem. Onze bazen zich helaas niet. En zo gaat het met veel dingen. Alles is hier all over the place, chaotisch en geen touw aan vast te knopen. Behalve aan de brug dan. Die overigens twee kleuren heeft gekregen omdat we in eerste instantie 30m te weinig hadden gekregen.

Morgen mogen we starten met ons eigen survivalprogramma voor kinderen. We krijgen de te behandelen onderwerpen mee, maar mogen het verder zelf invullen. Dus daar zijn we toch wel erg blij mee, ondanks dat we nog niks van de omgeving weten omdat we nog steeds geen topografische kaart gekregen hebben. Maar ach, gelukkig zijn kids makkelijker tevreden te houden. En we hebben lekkers bij, dus desnoods kopen we ze om.

Al met al nog niet veel positiefs (en dan staat hierboven nog maar een greep uit alle krommiteit, wat vast geen bestaand woord is maar wel perfect omschrijft), maar we moeten maar leren dingen van ons af te laten glijden. Moeilijk, maar nog te doen. Wetende dat vanaf nu de voorbereidingen gedaan zijn. Er had nog meer moeten gebeuren, maar daar is geen tijd meer voor. Had zeker voorkomen kunnen worden, maar hey...we kunnen er toch niks meer aan doen. We zijn in ieder geval blij dat we nu andere tijden kunnen gaan verwachten. Als dit wel klopt wat ze telkens zeggen zal vanaf deze week de drukte toeslaan en zijn we met niks anders dan klanten bezig t/m augustus. Daarna zwakt het weer wat af. Tot in augustus hebben we nergens anders meer tijd voor en slapen we langs de weg tussen klanten door wat bij. Uiteraard: veiligheid voorop... (proeven jullie al dat dit vaker geroepen word dan dat het gehandhaafd word?) Trouwens, áls we al van A naar B komen...want de bus die wij rijden is (te) goedkoop op de kop getikt en mankeert vanalles, waaronder dat ie er zo nu en dan zonder waarschuwing mee uit scheidt tijdens het rijden. Sta je daar weer langs de weg. Of moeten we dit als geprogrammeerde pauzemomentjes gaan zien? Wantja, veiligheid voorop toch?

Achja, laat het seizoen maar beginnen. Wij zijn benieuwd.