Opgerot staat netjes!

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat wij het de afgelopen periode erg moeilijk hadden. In ieder geval moeilijker dan wij hebben laten blijken. Dus bij deze zullen wij eens eerlijk vertellen wat ons op het hart ligt, lucht ons ook op.

Vanaf het moment dat we begonnen met werken zijn er ons zaken opgevallen die tegen onze principes indruisen. Zeker in het begin denk je nog valt wel mee, zal wel eenmalig zijn. Hoe vaker het voorkwam hoe meer het ons ging irriteren. Dus maakten we dit bespreekbaar, maar alles werd weerlegd, aan de kant geschoven of er werd overheen gepraat. Kortom; wij werden niet gehoord. Dat gaat je op een gegeven moment natuurlijk ook niet in de koude kleren zitten.

Een tijdje terug zijn we begonnen met een lijstje bij te houden waarop we alles noteerden wat ons opviel. In eerste instantie puur voor onszelf, om in de toekomst lering uit te trekken. Helaas bleef dat lijstje alleen maar groter worden en de leerpunten die er op kwamen te staan werden steeds schandaliger. Tot op het punt dat wij ons mateloos begonnen te irriteren aan hun werkwijze. Wij hebben geprobeerd om aan onze principes vast te houden, maar daarvoor zijn we meerde malen met een scheef oog aangekeken. Denk hierbij aan het niet willen bellen tijdens het rijden en het niet willen rijden met meerdere personen in 1 autogordel (ruimte-/brandstofbesparing tijdens kanotransport). Wij zijn dan ook de enigen die hier bezwaar tegen hadden.

Een week of drie geleden, net voordat we een programma moesten starten, zijn we 'apart' genomen en uitgekafferd. Omdat wij twee onderdelen van een programma hadden aangepast. Terwijl ons aan het begin is verteld dat ze graag hadden dat we een eigen draai aan de programma's zouden geven. Dit deden we hierbij voor het eerst, maar viel totaal niet goed. We zijn o.a. onprofessioneel genoemd. Daarbij vertrouwden ze ons niet. We moesten het wel doen, maar ze vertrouwden ons er eigenlijk niet in om een hele dag zelf in te vullen. Prima, je kent ons nog niet super goed, is dan ook wel begrijpelijk, maar dan geef een programma mee met precies in stappen hoe je het wilt. Doen we zonder problemen, komt de rest later wel. Maar dat gebeurd niet want ze willen dat we het zelf doen. Dan ook niet zeggen dat je ons niet vertrouwd. Het is het één of het ander.
Ook zijn we niet klantvriendelijk genoemd. Dit is gebaseerd op een waarneming van 1/1,5u tijdens de lunch op een waterdag, waarbij alle picknicktafeltjes bezet waren of wij ze bewust vrij hielden voor de klanten die nog in het water zaten en wij onze pannenkoeken 10m verderop in de schaduw hebben opgegeten ipv in de volle zon. Buiten deze tijdsspanne zijn onze bazen zelf de rest van de dag niet aanwezig of in de buurt geweest om te kunnen zien dat we buiten de lunch om de hele tijd gemengd hebben met de klanten. Dit vertellen we dan ook, maar wordt weggewuifd. 
Dit alles is in bijzijn van hun familie en iets verderop klanten naar ons geroepen. Niet eens rustig gezegd, nee bijna schreeuwend. We voelden ons hierdoor niet alleen aangevallen maar ook nog eens enorm opgelaten. Maar dat werd natuurlijk ook niet gehoord. Om vervolgens af te sluiten met dat alles zakelijk was, niet persoonlijk. Okee prima, hier komen we nog op terug ;) 

Hier volgt ons eerder genoemde lijstje met bevindingen:

- de werkwijze is chaotisch. Uiteraard niet doelend op last minute boekingen (want dat snappen we zelf ook wel dat je dat niet kan plannen), maar wel onnodige last minute aanpassingen ivm slechte voorbereiding / dubbele contrasterende communicatie (bazen weten onderling ook niet goed wat ze willen) / meten met twee maten
- kwantiteit boven kwaliteit (teveel aannemen voor capaciteit / overal ja op zeggen)
- onduidelijke communicatie naar klanten en personeel betreffende programma's 
- ondoordacht. Logistiek (meermaals te weinig vervoer regelen voor kanoklanten of überhaupt compleet een klant vergeten op te halen) / planning (lunch: pizza's bakken voor 45man met 3oventjes duurt te lang, pannenkoeken komen uur te laat aan. Kan je niet maken met kleine kinderen. Tevens ook niet laten weten dat je later komt) / kookgerei van personeel weghalen zodat campinggasten kunnen koken, maar personeel niet meer.
- gevaarlijk. Gebruik van gereedschappen (Messen en bijlen niet terug in de schede stoppen na gebruikt maar heel stoer in een stuk hout gooien, om vervolgens ook een paar keer te missen waar personeel en klanten bij staan, messen en bijlen uit schede op de grond laten slingeren tijdens wateractiviteiten waarbij iedereen op blote voeten loopt, vislijn doorsnijden in de richting van de klant zijn gezicht, slingerende vlijmscherpe vishaken aan kleuters geven) / Schimmel (baas verhuurt compleet ingerichte canvastenten waarbij het schimmel op het doek en op zowat heel de inboedel zit, personeel moet alleen maar een licht vochtig doekje eroverheen halen waardoor het op het eerste oog schoon lijkt)
- lomp. Werkgevers schuwen het niet om klanten te beledigen in het bijzijn van de klant zelf of andere klanten. Daarnaast heeft het (op het dat moment missende) personeelslid meerdere malen onterecht de schuld gekregen van iets zodat onze werkgever geen slecht figuur sloeg in de ogen van de klant. Personeel werd ook doelbewust voor lul gezet voor het oog van de klant.
- materiaal. Bijvoorbeeld een te goedkoop opgekochte bedrijfsbus waarvan alle mogelijke waarschuwingslampjes branden en die letterlijk bijna uit elkaar valt / te weinig of slecht materiaal tijdens een survival om ter beschikking te stellen aan de klant / afgekeurde kanokar waar we mee moesten rijden / fietsen waarvan remsystemen niet werken / mountainbikes waarmee je niet off-road mag gaan?! / fietsreparatiesetjes meegeven waar de juiste sleutels uit ontbreken.
- onwetendheid. Personeel door gebrekkige inlichtingen (betreffende programma's) en werkgever door gebrekkige kennis van zaken. Zoals foutieve informatie verstrekken direct naar de klant of via personeel naar de klant. In dit laatste geval sta je toch voor lul wanneer de klant wel verstand van zaken heeft en jou corrigeert. Denk hierbij aan inheemse flora feitjes. Maar baas doet ook direct naar de klant toe alsof deze kennis heeft van bepaalde zaken, zoals paddenstoelen, terwijl dit in werkelijk niet zo is en het een gevaarlijk onderwerp blijft.

Wij zijn vaak het aanspreekpunt voor de klant, gezien wij degenen zijn die daadwerkelijk voor een groep staan, maar door alles wat hierboven is gezegd komen wij onprofessioneel over.
Dat gaat natuurlijk steeds meer wringen en na tevergeefse kleine pogingen tussendoor om iets aan te kaarten, begonnen we ons steeds meer af te vragen of dat dit wel was wat we wilden. Om op alles nog meer druk te leggen kwam hierbij ook nog een gegeven wat voor de meesten van jullie tot nu toe onbekend was. Ook hier maken we nu geen geheim meer van: wij hebben maanden terug in Nederland al het aanbod gehad om eventueel de zaak over te nemen. Vandaar dat die 4weken (in juli) werk ineens een seizoen lang werd. Dit was op ons verzoek. We vonden dat we niet op een maand konden baseren of het daadwerkelijk interessant was voor ons en stelden voor de hele zomer mee te draaien en ook achter de schermen een kijkje te komen nemen zolang we interesse bleven houden in de overname (vandaar ook dat we niet betaald kregen buiten juli om). Zo gezegd zo gedaan; we zitten inmiddels eind juli.
Nu jullie dit weten kunnen jullie je vast voorstellen dat er voor ons wel het één en ander op het spel stond en we niet zomaar weg wilden gaan om ander werk te zoeken. We wilden er echt wat van maken en zagen er zeker potentie in. Zodoende zaten we op een gegeven moment echt in tweestrijd. Het roerend goed en de locatie spraken ons erg aan, maar aan de andere kant zaten we hier niet op ons plek. Daarbij was de afspraak dat we de eerste paar jaar nog met elkaar samen zouden werken en het mag duidelijk zijn dat hun werkwijze ons totaal niet aanstond (ookal zouden we wat betreft de programma's wel de vrije hand krijgen, je blijft samenwerken). We zouden het dus alleen maar volhouden/uitzitten om uiteindelijk te kunnen krijgen wat we zo graag wilden; de locatie en de kano's.
Het begon meer en meer te knagen aan ons, zorgde voor frictie tussen ons twee en we waren alleen maar aan het stressen. Het ging zelfs zo ver dat we onze kennis bewust achter hielden tijdens programma's waar zij of familieleden bij waren.

Dit alles heeft er toe geleidt, na lang wikken en wegen, dat wij vorige week zondag hebben besloten om hier te stoppen en onze eigen weg weer te vervolgen. Dit hebben we bewust afgelopen vrijdag pas gemeld, omdat Stefan begin die week een aantal dagen de bush in ging en we bang waren voor kinderachtige represailles. Die angst bleek gegrond. Ondanks dat het (korte) gesprek goed leek te gaan en we afsloten met "het blijft zakelijk, niks persoonlijks", kregen we zaterdag toen we eind van de middag terugkwamen van een tocht te horen dat we diezelfde dag nog weg moesten zijn. Klote dat we het zo laat te horen kregen, maar we verwachtten al een trap na en reageerden hier kalm op en deden wat ons gevraagd werd. We snapten dat onze mededeling ook vrij kortdag was en midden in het hoogseizoen. Ook al is dit van het begin af aan de afspraak geweest. Dus we stribbelden niet tegen.
Wij spullen pakken (we hebben veel) komt die droplul naar Stefan toe of hij onze redenen ook mocht weten. Natuurlijk mag dat (hadden ze ook best tijdens het eerdere gesprek naar mogen vragen), maar ik ben niet eens bij punt 2 gekomen. Punt 1 was dat hun werkwijze chaotisch is en toen ben ik direct een achterlijke autist genoemd waarna voor mij het gesprek klaar was en verder ben gegaan met inpakken. Er zijn nog wat (ongegronde) verwijten naar mijn hoofd geslingerd en ik ben voor vanalles uitgemaakt. Inge heeft een poging gedaan om alles uit te leggen, maar zoals voorspeld werd alles ontkend en weerlegd, dus lag de schuld volledig bij ons. Er is echt een hoop bombarie geweest. Zielig volk. Niks erkennen en ook nog is proberen te intimideren. Daar komt nog eens bij dat ze een stagiair achterlieten om wacht te houden, omdat ze bang waren dat we dingen zouden stelen. Die hebben ze nog afgewisseld met familieleden toen de stagiair weg moest. Kortom, we hebben een drukke en heel vervelende avond gehad.

We waren rond 20:30 klaar met inladen, eten ('t is goed he) en schoonmaken (we houden de eer aan onszelf). We hebben nog aan een collega doorgegeven of ondanks dat dit alles vervelend geëindigd is, wij toch op de hoogte gesteld kunnen worden als er post is voor ons. We zijn natuurlijk met verschillende instanties bezig, en dit adres is tot op heden bekend geweest als ons adres, dus we ontvangen mogelijk nog belangrijke brieven daar. We hopen het van harte, maar we vragen het ons af of dit ons gegund is.
Bij deze voor jullie ook; graag geen kaartjes meer sturen naar dat adres. We gaan binnenkort op zoek naar een nieuwe verblijfplaats en daar zijn kaartjes uiteraard weer van harte welkom :)

Heel verhaal, maar nu zijn we er wel vanaf en is iedereen op de hoogte. Hoe kun je twee enthousiaste mensen in 6 weken tijd zó ontzettend demotiveren en klein maken... Het verdriet is nu omgeslagen in pure boosheid. Gelukkig houdt het ons op de been dat we van àlle klanten waar we mee gewerkt hebben positieve of zelfs lovende reacties hebben gehad. Dit is uiteindelijk waar we het voor doen. Wij hoeven ons nergens voor te schamen en laten het niet meer zover komen dat we aan onszelf gaan twijfelen, dat hebben we wel afgeleerd, was nergens voor nodig.  We zijn goed in wat we doen en daarmee klaar.

Voor nu hebben we besloten dat we eerst een weekje vakantie nemen. Even bedaren, batterij opladen, leuke dingen doen en onszelf herinneren waarom we hier zijn. Zitten nu nog in dezelfde omgeving (klein uur verder) omdat we nog iets af moeten handelen en daarna trekken we noordelijker.