Stop...en door!

…the story continues…
 

De overige tijd in die ‘vakantie’week is voornamelijk besteed aan (het opnieuw) verkennen van de omgeving en woonruimte vinden. Dat laatste vonden we uiteindelijk ook, wederom in een AirBnB. Zelfs in de plaats (Mora) waar we hoopten. We zijn tot een overeenkomst gekomen en kunnen hier verblijven tot we in de herfst naar NL moeten. Helaas was het verblijf al tweemaal een aantal nachten verhuurd aan anderen, waardoor we tussendoor dus wel twee keer er weer uit moesten. We zijn 1x weer terug gegaan naar die camping, maar ditmaal in een stuga. De andere keer viel toevallig samen met een metalfestival hier in de buurt (voor Zweedse termen), dus we vonden dat we maar beter van een nood een deugd konden maken. Plezier is ook niet onbelangrijk. Zo gezegd, zo gedaan. Wij gingen naar Sabaton Open Air.

We hadden hoge verwachtingen van dit festival, maar blijkt dat Zweden geen feestje kunnen vieren. Alcohol mag alleen geschonken en gedronken worden op één afgesloten plek ver weg van de podia, de Zweden zijn nogal tammetjes, sfeerloos (o.a. geen muziek tussen bands door, wat dus icm het vorige punt stilte betekende), slecht georganiseerd, late programmering (festival begon elke dag pas eind vd middag), karige camping en de te verwachten hoge prijzen maakten samen dat we een heel erg nuchter en saai festival gehad hebben. Spijt hebben we niet, we hadden dit niet kunnen weten, maar we hadden achteraf liever ons geld (veel) ergens anders aan uit gegeven.
Toch een paar leuke momentjes:

Eenmaal terug in Mora waren we erg blij dat we konden douchen.
We huren hier de kelder van het huis waar de verhuurders wonen. Er kunnen 4man terecht, maar we hebben alleenrecht afgesproken. Want geloof ons, daar waren we inmiddels wel aan toe. Niks meer delen nie.
Het is niet veel, maar genoeg voor nu. Er is een krakkemikkig bed, maar het is een bed. Ookal is de ruimte erg klein, alles wat we  nodig hebben is er. Dus op het moment zijn we tevree.

Inmiddels zijn we gesetteld (eindelijk voorlopig even af van al dat gesjouw en in- uitpakken!) en gebruiken we de tijd die we nu hebben voornamelijk voor werk zoeken en ook hebben we opnieuw ons persoonsnummer weer aangevraagd. Dit is een heel proces, waar verschillende documenten bij komen kijken en best wel wat tijd in gaat zitten. De Zweedse belastingdienst is niet zo snel met dergelijke aanvragen; kunnen we weken tot maanden op moeten wachten. En onze eerste poging is een tijdje terug afgewezen.

Na in het dal gezeten te hebben, klimmen we nou de berg weer op.

PS mocht je graag ons adres willen dan kun je deze opvragen bij Stefans of Inge’s ouders.