Even wat tijd voor onszelf

Na dus een heftige week zijn we even op ‘vakantie’ gegaan. We hadden last minute een AirBnB gevonden, waar we vooraf al de waarschuwing kregen dat die nacht de luidste nacht van het jaar zou zijn. Namen we voor lief; we waren al blij dat we op zo’n laat tijdstip (22:00) nog ergens terecht konden. Toen we Sunne binnen reden, keken we onze ogen uit en konden we goed lachen. Overal reden gepimpte, verlaagde, verlichtte en extreem luide oude Amerikaanse auto’s. Van die asociale sleeën. Het was een soort rijdende lichtjesroute, maar dan met de meest uiteenlopende muziek. Daarbij zaten de auto’s afgeladen vol met het schorrie morrie van de omgeving. Hoe lomp en luid ze ook overkwamen, de meesten moesten 5km p/u rijden om alleen al een verkeersdrempel over te kunnen. Overal hing een gezellige sfeer, het halve dorp was uitgelopen om toe te kijken.
Je kunt wel begrijpen dat dit erg verfrissend en opbeurend was.

Na toch een goede nachtrust te hebben gehad (lees: we hebben lekker uitgeslapen), zijn we op ons gemak alles een beetje op een rijtje gaan zetten.
Ook hadden we onszelf plezier beloofd, dus we zijn o.a. naar een waterpark geweest. Inge vrolijkt hier altijd van op en Stefan koelt er van af (ja, ook in Zweden was het 30°C). Spelen in het water als een kind, gierend van de glijbanen en rollend van een waterballon. Just what we needed.
Weer een dagje niks spannends gedaan, keertje naar de bios en nog meer lamballen.
Maar uiteindelijk wilden we toch verder doorreizen naar de provincie waar we ons altijd al op richtten. Dus spullen gepakt, een laatste stop in Hagfors om nog wat officiële zaken af te handelen en daarna plankgas door naar Dalarna (=dus die provincie). Wat was het een opluchting om letterlijk al die shitzooi achter ons te laten. Voor Inge voelde het nog erg dubbel (heel bewust van wat had kunnen zijn), maar het voelde hoe dan ook al vrijer.

We zijn doorgereden naar Orsa, om op een veel te dure camping te verblijven. De insteek was meerdere nachten, maar dat werd al snel terug gebracht naar één nacht. Niet alleen vanwege de kosten, maar het was ook veuls te massaal. Dermate dat je er de kriebels van kreeg.
Volgende dag een betaalbaardere camping gevonden, dus maar meteen voor meerdere nachten geboekt. Want we zouden naar het roofdierenpark gaan; Inge mocht zwemmen, Stefan mocht beren kijken.
Het park is gesitueerd op een berg en eenmaal bovenop werden we er nog eens goed aan herinnerd waarom we hier wilden wonen en werken. Dat uitzicht deed Edebäck verbleken.